In Nederland is Robert met zijn 1.93 best lang, en ik met 1.82 ook wel. Hier zijn we belachelijk.
De meeste mensen komen niet veel hoger dan mijn oksels. Best handig: op de markt hoeven we niet bang te zijn dat we elkaar kwijtraken.
Op een middag willen we lijm kopen in een Libreria, een kantoorboekhandel. Robert wijst het gewenste produkt aan, dat net buiten bereik van het winkelmeisje ligt. Ze rekt en springt, maar het lukt niet. ´Mag ik even?´zegt Robert, en reikt óver de toonbank en óver de ruimte achter de toonbank heen, en kan er zonder problemen bij.
Als we op een kruk zitten bij één van de vele fruitsaladebars op de markt van Sucre (ah…), zijn er ook weer oude bedelaars die langs komen. Zij, oud, staan; wij zitten; we kunnen elkaar perfekt in de ogen kijken.
Bedden blijken gelukkig van Europees formaat. Wel jammer is dat Robert erg vaak zijn hoofd stoot. Misschien hadden we toch een helm mee moeten nemen.