Na 22 uur in de bus met verrassend veel slaap, mooi uitzicht (waarom was die plek voorin bovenin de dubbeldekker nog niet bezet?) en oude Vrij Nederlands van de afgelopen twee maanden willen we erg, erg graag Naar Buiten. Het is half twee ´s middags als we in Tacna (Peru) aankomen, en we twijfelen of het niet verstandiger is hier te slapen en de volgende dag naar Arica (Chili) te fietsen, maar we willen zo graag. En het is toch maar 60 km, en toch naar de kust en dus toch afdalen. We gaan.
Op goed geluk (kompas vergeten) en de zon (o ja, zuidelijk halfrond, zon in het noorden) slaan we wat links- en rechtsaf, tot we op een echt grote weg aankomen en het eerste bordje ´Arica´zien staan. We gaan hard! Boven de dertig, goed asfalt, licht dalend. Helaas duurt dat maar tien km, en is de overige 48 vlak en met tegenwind. Door een woestijn, zand en plastic, net Mauretanië.
Probleemloze grensovergang naar Chili. Gieren vliegen met ons mee, lijkt me overdreven, zo langzaam gaan we nou ook weer niet. Aan de andere kant zien we verder niets waar ze van zouden kunnen leven: geen platgereden muizen en slangen, geen geiten.
Tegen donker komen we in Arica aan. We rekenen op hoge prijzen, gaan akkoord met een kamer voor 33 dollar. Ver boven ons Afrikabudget (9 euro pppd), maar daar doen we hier niet aan, en de komende nachten wordt het waarschijnlijk toch wildkamperen en compenseren we dit wel weer.
Saai eten met heerlijk vers passievruchtensap, en al om 8 uur (toch nog een beetje jetlag) leggen we onze lijfjes te rusten tussen de stijve, bijna koude lakens. Morgen nog één stuk met de bus naar Calama (9 uur), dan begint het fietsen echt.
Max elevation: 2747 m
Min elevation: 150 m
Total climbing: 3535 m
Total descent: -1010 m
Average speed: 4.68 m/s
Total time: 07:51:21
Max elevation: 3465 m
Min elevation: 2431 m
Total climbing: 1736 m
Total descent: -1990 m
Average speed: 4.18 m/s
Total time: 09:10:42
Wiesje en Rob,
als voorzitter van het HMC vind ik het prachtig jullie verslagen te lezen. Ik ga nu zelf op vakantie maar als ik terug ben hoop ik jullie tocht snel te kunnen oppikken.
Ik vind het meesterlijk geschreven, dat gekloot in Londen, met die waanzinnig steile niet werkende roltrap. Gebruiken jullie doping om met al die bagage rond te kunnen sjouwen??
Jullie klinken bijna teleurgesteld dat Chili aanvoelt als thuiskomen, nog niet genoeg ellende en ontbering begrijp ik. Ik hoop voor jullie dat dat zo blijft. In Den Haag lijkt iedereen in slaap gevallen of met vakantie, ik werk deze week nog, maar ik kan bijna niemand bereiken.
Chili, het land van Neruda, de allerallergrootste dichter ooit.
Ik hoop dat jullie canto general kennen, maar voor onderweg is dit gedicht misschien nog mooier om bij je te hebben.
Mocht je me vergeten,
wil ik dat
je één ding weet:
als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jouw eilanden
die me verwachten
welnu dan,
als beetje bij beetje
jopuw liefde voor mij minder wordt,
zal beetje bij beetje
mijn liefde voor jou minder worden
als je me plotseling vergeet,
zoek me niet,
want ik zal je reeds vergeten zijn.
Als je de wind van vlaggen
die door mijn leven waait
waanzinnig en lang vindt
en je besluit
me aan de oever te laten
van het hart waarin ik wortel
bedenk
dat op die dag, op dat uur,
ik mijn armen op zal heffen,
dat mijn wortels naar buiten komen
om andere grond te zoeken.
Maar als je dag na dag,
uur na uur, voelt
-onverzoenlijk lief-
dat je voor mij bestemd bent,
als, dag na dag, een bloem
aan je lippen ontstijgt
om mij te zoeken
ach dan, allerliefste,
komt dat vuur weer in mij op,
in mij blust niets
of wordt vergeten
mijn oliefde voedt zich
aan jouw liefde:
zolang je leeft
zal mijn liefde
in jouw armen zijn
zonder mijn armen
te verlaten
Endat is dan alleen nog maar in een armzalige vertaliang. Hoe moet dat klinken in het Spaans?
Heel veel plezier met jullie avontuur. Het Haags Milieu Centrum is trots op jullie.
Stef de Niet