Tag: Sucre
#18 – Robo
(In tegenstelling tot de andere posts is deze geschreven door Robert, Wiesjes bijdrage cursief)
En in al die drukte (zie #17) kun je er natuurlijk op wachten: nadat Wies en ik prima hebben gegeten op de Mercado Central worstelen we ons door een menigte, en opeens wordt er dan toch wel erg tegen mijn been gedrukt. Omdat ik toch iets meer dan nederlands alert ben controleer ik snel de zak waar ik de druk voel, zie dat mijn rits open is en op mijn camera een vreemde hand rust! Snel grijp ik die hand, pak met mijn andere de camera terug en wissel een scherpe blik met de persoon die aan de deze hand vast zit en me schuldbewust aankijkt.
#15 – Vakantie?
Tja – opeens is er dan een soort ongeplande vakantie in de vakantie.
De slechte lucht werd mijn keel te veel, en ik heb drie dagen op de hotelkamer in Sucre doorgebracht. Robert vermaakte zich met rondjes fietsen, klimmen, fruitsalades halen voor mij, keelsnoepjes, avondeten, broodjes halen voor mij. Ik sliep, at, las Pamuk (en zat daardoor met mijn hoofd meer in Istanbul dan in Sucre), verveelde me dood, beleefde geen zak.
En nu ik weer buiten kom, al is het fluisterend, en iets probeer te begrijpen van de verhalen van onze alleen Spaans sprekende contactpersoon van het project van Terre des Hommes waar ik foto´s van zal gaan maken, en van de verhalen over onafhankelijkheidsdag, blijkt dat we hier voorlopig nog niet wegfietsen.
Overmorgen komen heel veel belangrijke mensen naar Sucre om de 184e Onafhankelijkheidsdag van Bolivia te vieren in Onahfhankelijkheidsstad Sucre. Ons zegt maar één naam iets, en het is niet eens zeker dat hij komt: Evo Morales.
Diverse fanfares en verschillende soorten politieteams lopen al dagen te oefenen, de optredens zijn over twee dagen uitgespreid. Vanaf morgen ligt hier alles plat, zo is ons gezegd.
Omdat ik op een werkdag het project van Terre des Hommes dat hier één fietsdag vandaan ligt wil fotograferen, en de eerstvolgende normale werkdag pas maandag is, zitten we daarom nog even in Sucre. Pas vanaf dinsdag dalen we af richting oerwoud, richting warmte, groen, muggen.
#14 – Sucre en Bolivar
Eergisteren zijn we aangekomen in Sucre. Een halve dag eerder dan verwacht, waardoor we twee rustdagen hebben. En dat is maar goed ook: wat een ongelooflijk interssante stad.
De onafhankelijkheid van Zuid-Amerika is hier begonnen. Hier, in Sucre, hier, in ´Casa de la Libertad´, het huis van de vrijheid, tegenwoordig een museum met een in ons geval keurig Engels sprekende gids met nog keuriger achterovergekamd haar. Gelukkig blijkt hij minder stijf dan hij er uitziet, vertelt geanimeerd over de geschiedenis van Boliva. Continue reading #14 – Sucre en Bolivar