Wiesje – Page 2 – Cycling South …. America!

#12 – Gesprek in internetcafé

Er komt iemand binnen in het internetcafé waar Robert en ik verdere alleen zitten. Hij luistert naar de paar woorden die R en ik met elkaar wisselen. Vervolgens dit gesprek, in Engels en Spaans:

´Zijn jullie Nederlands?´
´Ja, wat knap dat je dat hoort!´

Tegen Robert: ´Ben je fietser?´
´Ja, hoe weet je dat?´
Hij wijst op Roberts bril.
´Ik ben ook fietser.´

Altijd leuk. We hebben de laatste twee dagen best wat wielrenners gezien, in totaal misschien wel een stuk of tien. Al is dat flink minder dan op een gemiddelde goede fietsdag in Nederland, toch meer dan wij gewend zijn op reis. Sommigen fietsen een stukje mee, kort praatje over weg en weer, sommigen snellen ons zwaaiend voorbij. Want met 20 kg bagage pp zijn wij nooit in staat ze bij te houden. Heuvelop in ieder geval.

Robert laat ter bevestiging ook nog zijn zolen zien. Iets wat je in Iran niet moet doen, hier wil Robert alleen laten zien dat hij fietsplaatjes onder zijn zolen heeft.
We vragen wat voor fietser hij dan is. We blijken met Josué Bolaños, een voormalige Boliviaanse kampioen, in een ruimte te zitten, die ergens in ´97-´99 de km op de baan in 1 minuut en vier seconden reed.
Daarnaast is hij bevriend met groten: Fabio Duarte, Maurice Ardila, Gregorio Ladino, Maurice Soler. En groot fan van de Rabobank.

Leuk om over de Tour te praten. We zijn nederig en beleefd, en drukken hem de hand met een bewonderende glimlach.

#11 – Pensioen

Pensioen. Niks zo dodelijk saai als gesprekken over pensioenvoorzieningen. Blij dat we daar een paar weken niet aan mee hoeven te doen.
En toch ook erg, erg blij dat daar in Nederland zoveel over gepraat wordt, zoveel voor geregeld is.

Dat mensen in Nederland eigenlijk belachelijk rijk zijn, dat is natuurlijk bekend. Dat dat in Bolivia een stuk minder is, ook. Onverwacht is het dan ook niet dat niet iedereen hier een auto en een flatscreen heeft, dat de modderhutjes waarin op het platteland geleefd wordt niet allemaal mooie vloerbedekking of chique behang hebben. En zonder een sapcentrifuge kan je ook best gelukkig zijn. Maar er blijven gevallen van echte armoede die pijn doen.
Continue reading #11 – Pensioen

#10 – Quinoa

In Bolivia wordt veel Quinoa verbouwd. Bij hippe ecobewuste westerlingen bekend als eiwit- en mineraalrijk graan, en dus zeer geschikt voor vegetariërs. Het wordt dan ook met succes verkocht aan diverse landen in Europa, aan de VS.
Klinkt tot dusver goed. Alleen heeft het tot gevolg dat de Bolivianen het zelf niet meer kunnen eten – het is te duur geworden. Het buitenland betaalt immers een flinke prijs per kilo, en de verkoper van het graan kiest natuurlijk voor de hoogste bieder.
Arme Bolivianen (officieel 65% van de bevolking) hebben vaak geen toegang tot volwaardig voedsel. Quinoa zou ideaal zijn.

Continue reading #10 – Quinoa

#09 – Stem ja!

Op bijzonder veel gebouwtjes buiten de stad staan politieke leuzen geschilderd. ´Stem ja voor de nieuwe grondwet!´, en ´Evo Morales!´. Aan de staat van sommige van deze bouwsels te zien behoorlijk oude kreten, maar niemand die zich daar druk over maakt.
We vragen ons af of dit uitingen van ondersteuning van de bevolking zijn, of door de betreffende beweging zelf geschilderd is, zoals verkiezingsposters in Nederland. Voorlopig zijn we er nog niet achter. Wel lijkt het er ons tot nu toe naar dat Evo Morales, ´de eerste inheemse president´, een over hem tevreden volk bestuurt.

Aanvulling: de nieuwe grondwet is vorig jaar aangenomen, Morales sinds eind 2005 president.

#08 – Jugo y empanada

Na een week of twee goed doorfietsen komt meestal de Ongelooflijke Onstilbare Fietshonger op. Dit betekent dat wij alweer behoorlijk geobsedeerd zijn door alles dat verteerbaar is of lijkt.
Geobsedeerden hebben de (vaak onterechte) indruk dat ook anderen geïnteresseerd zijn in het object van de obsessie. Daarom een verhaaltje over eten.

Continue reading #08 – Jugo y empanada

#07 – Zwart achter de oren

Hel.

Heel erg veel toeristen die in Potosi zijn, doen het. En ook al waarschuwt onze reisgids in drievoud, als zoveel mensen het doen, kan het toch niet zo heel erg zijn?

Vlakbij Potosi is een mijn waar onder andere nog zilver wordt gewonnen. De Cerro Rico (´rijke berg´) torent boven het stadje uit, en heeft het sinds de 16e eeuw veel rijkdom gebracht. Alleen moeten die grondstoffen voor ze hun geld op kunnen brengen wel uit de berg gehakt worden. En dat is een minder glorieus verhaal.
Toeristen kunnen een tour door de mijn boeken. Dat is deze keer niet vanuit een luxe 4×4 naar buiten kijken, maar met laarzen, beschermende kleding, helm en hoofdlamp tweeëneenhalf uur door het donker lopen en klauteren.

Continue reading #07 – Zwart achter de oren

#06 – Afgeweken

We slapen een beetje uit na onze zwaarste dag tot nu toe (zie #04), genietend van onze beslissing een andere weg te nemen dan die langs alle geologische highlights die dit gebied rijk is.

Die andere weg is kleiner, geen wasbord, niet goed, maar wel een stuk leuker dan de wegen van de voorgaande dagen. Mooi uitzicht over Laguna Colorado, flamingo´s die met hun roze voeten in het ijswater staan. Lamaskelet, uitzicht, geen auto´s, rust. We genieten weer, al is het nog steeds erg koud en zit de vermoeidheid van gisteren nog in onze benen en in ons hoofd.

Continue reading #06 – Afgeweken

#05 – Fiets

Er zijn een aantal zaken die reizen per fiets zo fantastisch maken.
Het landschap, de omgeving, zien we beter dan als we per auto zouden reizen. We zien meer details, merken meer op, zowel buiten als in de stad. En door het ontdekken van bijvoorbeeld die kleine restaurantjes hebben we ook meer contact met de bevolking van het gebied waar we door heen fietsen, en leren we het land beter kennen. En mensen hebben vaak interesse in (en soms respect en soms onbegrip voor) wat we doen, en begrijpen dat een praatje over het weer voor ons meer is dan een beleefdheid, dat het voor ons, net als vaak voor hen, heel belangrijk is.
Daarnaast is de lichamelijke inspanning fijn, een hele dag bezig geweest zijn voelt prettiger dan de hele dag in een auto gezeten te hebben.
En zo zou ik nog even door kunnen gaan.

Continue reading #05 – Fiets

#04 – De derde dag

Dit verhaal is misschien niet voor iedereen leuk om te lezen, en zeker veel te lang voor een weblog – ik schrijf het vooral voor onszelf. Want de kans is groot dat als we over een paar weken onze foto´s weer bekijken, we tegen elkaar zeggen: ´wat was het toch mooi!´en ´ah´ en ´oh´, en voor het gemak vergeten wat het ons kostte. Voor ons dus, en voor liefhebbers van leedvermaak, en mensen met fietsplannen in het zuidwestelijke puntje van Bolivia. Minder geschikt voor mensen die al bezorgd om ons zijn.

Continue reading #04 – De derde dag

#03 – tegenzand

Na 22 uur in de bus met verrassend veel slaap, mooi uitzicht (waarom was die plek voorin bovenin de dubbeldekker nog niet bezet?) en oude Vrij Nederlands van de afgelopen twee maanden willen we erg, erg graag Naar Buiten. Het is half twee ´s middags als we in Tacna (Peru) aankomen, en we twijfelen of het niet verstandiger is hier te slapen en de volgende dag naar Arica (Chili) te fietsen, maar we willen zo graag. En het is toch maar 60 km, en toch naar de kust en dus toch afdalen. We gaan.

Continue reading #03 – tegenzand